هر سحر تا صبح زير سايه ي فانوسها
باد خنجر مي زند بر فرق دقيانوسها
هيچ محمودي مقصر نيست وقتي در جهان
حال فردوسي نمي پرسند يک شب توسها
لااقل از صورت گل بوسه اي کمتر بگير
در خياباني که باشد گشت نا محسوسها
در خياباني که ماه هفته پيدا مي شود
کوچه هاي شب قيامت مي شود با بوسها
دختر چيني اگر يک ذره لب نازک کند
مي کشم خودرا ميان دسته هاي روسها
دفعه اي ديگر اگر پروانه ها ترکم کنند
خويش را جا مي گذارم در دل طاووسها
موسي عباسي مقدم
تا زمين وآسمانت آسماني ديگر است
موي رنگارنگ تو رنگين کماني ديگر است
زيرو رو کن دفتر شعر مرا با يک نگاه
تا زبان شعر هاي من زباني ديگر است
در ميان شهر عشقم در پي شرين نگرد
اين عسلهاي لب از قند دکاني ديگر است
بره اي که برده اي اي گرگ غم آسوده باش
گله ي آرام من پيش شباني ديگر است
مال واموال مرا بردند ديدم اي عجب
پاسبان غافل من پاسباني ديگر است
نفس خودرا کشتم اما بازهم ديدم به شهر
در دهان باز اين سگ استخواني ديگر است
زردروييهاي اين باغ حاصل امروز بود
زردروييهاي فردا با خزاني ديگر است
هرچه مي خوردم خماري بيشتر شد گفتمت
نشئه امروز ما در استکاني ديگر است
موسي عباسي مقدم
پيچ و تاب زخم سرگرداني اش را مي خورد
خاک اگر باران نمي بيند گناه ابر چيست؟
نامسلمان چوب بي ايماني اش را مي خورد
عشق را از دستبرد بي وفايي دور کن
گرگ بي شک برّه ي قرباني اش را مي خورد
راستي! بار کج خود را به منزل مي برد
آن که دارد نان بي ايماني اش را مي خورد؟
وامصيبت! شيخ راه قبله را گم کرده است
غصه ي معشوقه ي پنهاني اش را مي خورد
اشک بند آمد ولي اين سد بي جان نيمه شب
بي گمان ديواره ي سيماني اش را مي خورد.
ناصر حامدي
اين روزهابر چهره ها لبخند مصنوعي است
حتي گلاب شيشه حتي قند مصنوعي است
عقد تمام زوجها در روستا وشهر
با اين همه دفتر چه ي پيوند مصنوعي است
با اين تنفسهاي مصنوعي يقين دارم
گلهاي روي دامن الوند مصنوعي است
هم اينکه قربانت شوم مادر عزيز دل
هم اينکه بابا گفتن فرزند مصنوعي است
دير آمدي پيشم براي تربيت مادر
وقت نصيحتها گذشته پند مصنوعي است
موسي عباسي مقدم
درباره این سایت